Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011
Μια πουτάνα απ'τα παλιά
Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011
Μύθος
Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011
Ήρεμο
Να πεθάνουν ολα
Να πεθάνουνε τα χρώματα
και ο ουρανός να γίνει πάτωμα
Να χωθούν τα αστέρια σε τάφους
και να λάμπουν στη λάσπη
Να γεννιούνται οι ανθρωποι νεκροί
Και ν'αναπνέουν στις κηδείες τους
Να βρέχει βροχή καυτή
να καίει τα σώματα και τα τσιμέντα
Να ματώνει η σάρκα απο αγάπη
Και να πεθαίνουν οι εραστές.
Ότι ζηλεύω να πεθάνει
Ότι κινεί το μάτι μου να πεθάνει
Ότι πατώ,
ότι μ'ερεθίζει,
ότι αναπνέω,
ότι διαβάζω,
ότι θυμάμαι,
ότι χρωστάω,
ότι μπορώ...
Ότι υπάρχει και μ'ακουμπάει
ότι υπάρχει και με κεντρίζει.
Να πεθάνουν όλα αφου δεν είσαι εδώ.
Δεν αντέχω να πεθαίνω μόνη.
Κλάψε.
Από κράμπα στις 12:23 μ.μ. 0 λογια
Χριστουγεννιάτικη ιστορία
Πλαστικά δέντρα, κοκκινόλευκες διαφημίσεις ανθρακούχων αναψυκτικών, οικογένεια, τυπικότητα, χριστουγεννιάτικοι φίλοι.
Μαζεύτηκαν όλοι μέσα στο σπίτι μου, άπλωσαν τα άκρα τους στο σαλόνι μου κι άρχισαν να πουλάν δεξιά κι αριστερά την επιδειξιομανία τους.
''Αυτοί οι κουραμπιέδες είναι χειροποιητοι, τους έφτιαξα με μεράκι!''
''Α!!Είναι υπέροχοι, γεια στα χέρια σου! Η μικρή μας πέρασε με 10 την τάξη στο βιολί''
''Μπρααααααάβο!! Φαίνεται χαρισματικό παιδι κι έξυπνο!Τι κοιτάς Χριστινάκι στο φειτσμπούκ; Η δικιά μας τωρα που μπήκε στη σχολή... Θα γίνει τρομερή καθηγήτρια!''
Βλέπω εμετό παντού.. Οι διάλογοι θυμίζουν εκπομπή μαγειρικής με πινελιές μεξικάνικης σαπουνόπερας. Υπάρχει τόσο άχρηστο ψέμα στην ατμόσφαιρα που το μυρίζω και βουλώνουν τα ρουθούνια μου. Με ρωτάνε για το μέλλον μου αν και η αποφαση ειναι ομοφωνη (σχεδον). Καθηγήτρια!
Δε μιλάω για να μην τη βγάλω ψεύτρα στους 'φιλους' της κι ας βγήκε ψεύτρα σε μένα. Έχει στήσει μια τόσο όμορφα στολισμένη βιτρίνα για τους περαστικους της και αναγκάζομαι να στέκομαι ακίνητη πίσω της κρατόντας την αναπνοή μου χαμογελαστή. Κι εκείνη μιλάει με μία ψεύτικα ψηλή φωνή, γελάει χωρίς λόγο και χρησιμοποιει με το τσουβάλι τα επιφωνήματα.
Βάλανε άπειρους συμβολισμούς σε άψυχες κινήσεις για να αποφύγουν τον κόπο να ψάξουν αληθινά τους ανθρώπους.. Αν μας φέρουν τούρτα, είναι ευγενικοί, αν τους βγάλουμε έξω και πληρώσουμε το λογαριασμό, είμαστε ανοιχτοχέριδες, αν μας ευχηθούν είναι καλόκαρδοι, αν ενδιαφερθούν να ρωτήσουν για μας, είναι καλοί φίλοι. Πόσο τεμπέληδες είναι οι ανθρωποι..
Κι εσύ φτιάχνεις τα μαλλιά σου, φιλάς τον άντρα σου, βγάζεις το καλό σερβίτσιο και τα κρύσταλα, μιλας με επιστημονικό λεξιλόγιο, εχεις άποψη για το ''ιντερνέτ'' και σκέφτεσαι ''δες πόσο ευτυχισμένη είναι η δική μου οικογενεια!'' μ'ενα ευγενικά εκδικητικό χαμόγελο.
Αρπακτικά που κουβαλάνε τούρτες και λερώνουν το μυαλό μου με ευχές.
Θα σου κάνω το χατήρι και φέτος και θα 'μαι χαρούμενη.
Αναρωτήσου όμως για ένα λεπτό κι αν μπορεις απαντησέ μου.
Γιατι έχεις φίλους μόνο τα χριστούγεννα?
Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011
Π.κ.ο.
μάτωσε με,πήδα με
Τζούρα.
Τι βιασμένοι..Τους βίασαν βιαστικά, ούτε καν τους βασάνισαν. Τους άφησαν πληγές στην πλάτη που είναι μάταιο να προσπαθήσουν να γλείψουν. Γίναν ενστικτοδώς είδος αγελαίο ελπίζοντας υποσεινήδητα πως κάποιος ίσως φτάνει να χαηδέψει τη ραχοκοκαλιά τους. Αλλα μείναν στο ένστικτο, ανατρύχιασαν στο άγγιγμα και άφησαν τις πληγές εκτεθημένες. Τραγουδούν μαζί περιπέτειες μεθυσμένων ειδώλων, μολυσμένες με ιδέες καρκίνους και στολισμένες με σπασμούς των άκρων και βελάσματα. Γεύονταν μόνο τις ηδονές που χωράν ανάμεσα σε δύο δάχτυλα, τις βάφτιζαν εμπειρίες, τις έχωναν με μία σύριγγα στη γλώσσα κι έγλειφαν μανιωδώς μ' αυτή τα χείλη και τον ουρασνίσκο για να έχουν αποθέματα αν τυχόν τους τραβήξουν ξαφνηκά στο αποπνυκτικο οξυγόνο.