THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Μύθος

Ζαλίζεις επίτηδες το κεφάλι σου, το κουνάς πέρα δώθε και μετά σταματάς απότομα και παρατηρείς τις σκέψεις σου να χτυπιούνται στα τοιχώματα του. Σε βολεύουν οι θαμπές εικόνες. Δεν έχουν λεπτομέρειες, ούτε γωνίες, ούτε ονόματα. Κι αυτή τη ζάλη την ερωτεύεσαι, την αναπνέεις και μένεις δούλος των σπασμών της μέσα στα πνευμόνια σου, στον εγκέφαλο σου, στις φλέβες. Τη νομιμοποιείς, την μελετάς σε βάθος τυφλά. Τη δικαιολογείς με διατριβές υποκειμενικές και ουρλιάζεις υστερικά δεξιά κι αριστερά με βλέμμα υπεροψίας για να μας πείσεις. 
Να μας πείσεις; Εσύ; Πως; Γελάς με βοηθήματα.. Κι αύριο με χημείες θα γελάς πάλι και θα μου πουλάς ιστορίες ανδρείας και ηδονοπλασίες για γυναίκες με πρόστυχα παρατσούκλια. Γελοίε. Κάποτε δεν τα 'χες ανάγκη αυτά, σου έφτανε η καθαρότητα σου. Ντρεπόσουν με ειλικρίνεια, φοβόσουν με ειλικρίνεια. Τώρα αν φοβηθείς πανικοβάλλεσαι και θεατρινίζεις λες και έχεις ξεπεράσει την ανθρωπότητα και τα θνητά αισθήματα είναι για τους επίγειους. Σα να έχεις την αίσθηση πως όλος ο κόσμος σε θαυμάζει ήδη και φοβάσαι μη σε ρίξουν απ'το βάθρο σου αν τσαλακωθείς.
Τσαλακώσου. Όπως παλιά. Μην αφήνεσαι. Μην θεοποιείς την πτώση σου σ' εμένα γιατί ακόμη κι αν σε πιστέψω, στο χώμα θα σκάσεις θνητός.