THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Η έκτη

Την έκτη μην με πάρεις τηλέφωνο, δεν σ' έχω ανάγκη. Έχω και γονείς για παρέα. Στα 22 μου έχω τους γονείς μου. Για παρέα.
Θα τους βγάλω για ποτό, θα μιλήσουμε για γκόμενους, θα πούμε πως περάσαμε όλη τη χρονιά που έλειπα και μετά θα μου φέρουν τούρτα έκπληξη, όπως στο λύκειο. Και θα ανέβουμε στην ταράτσα, θα αρχίσουμε φιλοσοφική κουβέντα για τα καλά και τα λάθη μας.

Και μετά με ρωτάει η μάνα μου γιατί λυπάμαι.

Όσο κι αν μ' αγαπάς μαμά κι όσο κι αν σ' αγαπώ κι εγώ, δεν μπορώ να περάσω την έκτη μιλόντας για καρκίνους, συναδέλφους και συνταγές μαγειρικής. Είμαι κακομαθημένη αλλά τη μέρα αυτή δικαιούμαι να 'μαι κακομαθημένη. Δεν ζητάω τίποτα. Ένα ντόνατ μ' ένα κεράκι στην Πανόρμου θα μ' έκαναν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου. 

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Στεγνή βροχή.


Την Δευτέρα αρρώστησα και πρόσφατα έχασα και την ακοή μου. Δεν είναι σοβαρό, σε 15 μέρες θα 'χει περάσει λέει ο γιατρός. 
Οι μόνοι ήχοι που μπορώ να ακούσω, είναι οι ήχοι μέσα μου.
     Ακούω την καρδιά μου να χτυπάει. Μόνο που δεν χτυπάει, κάνει σαν ρυθμικός, δυνατός άνεμος κι αν ακούσω επίμονα, ακούω πράγματα να σπάνε, στέγες να ξεχειλώνονται, σωλήνες να ζορίζονται και να τρίζουν. Ακούω τα μάτια μου ν’ ανοιγοκλείνουν. Τα βλέφαρα μου ακούγονται σαν γόβες πάνω σε τσιμέντο. Ακούω τα κοκκαλά μου να τρίβονται. Δεν ακούγονται σκληρά στην υφή. Σα να ‘ναι φτιαγμένα απο σάρκα. Ακούω την ανάσα μου σαν βαρετό κύμα. Το σάλιο μου ακούγεται πιο υγρό απο συνήθως. Αν σταθώ ακίνητη, ακούω μια ατμόσφαιρα κι έναν παλμό , νιώθω σα να ‘μαι στο διάστημα. 
     Νωρίτερα βγήκα στη βροχή και δεν την άκουσα. Ημουν έξω για μερικά λεπτά, μέχρι που είδα τις σταγόνες να πέφτουν σε μια γούρνα. Πολύ γρήγοτα εξελήχθηκε σε μπόρα. Δεν είχα ομπρέλα. Άκουγα το βήμα μου τόσο σκληρό, σα να 'κανα παρέλαση με άρβυλα. Η ανάσα μου κάπως λαχανιασμένη έκανε ανυπόφορη φασαρία. Είχα γίνει μούσκεμα. Τη βροχή την έβλεπα, την ένιωθα στο πρόσωπό μου αλλά έμοιαζε στεγνή χωρίς τον ήχο της,  μόνο με τον θόρυβο της ανάσας μου και την παρέλαση στο βάθος. Ήταν καινούριο και παράξενο και κάπως γοητευτικό. Αλλά η γοητέια του δεν είχε ποίηση ούτε ρομαντισμό. Είχε κάτι από φόβο.