THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Κάπου χαμηλά και βρώμικα.


Είσαι μια μάζα απωθημένα κι ένα περιτύλιγμα να τα κρατάει πρόχειρα μη σκορπήσουν. Όσες φορές πήγες να σηκωθείς ευτυχισμένος, τόσες έμεινες αγκαλιασμένος με το χώμα να χαζογελάς στη σκέψη πως μια μέρα, θα. Και πάντα ήτανε κάποιος εκεί να χειροκροτήσει νυσταγμένα, ή να γελάσει, ή να βρίσει, ή να σε πηδήξει ενοχικά και βιαστικά μην τον δει κανείς, ή έστω να ‘ρθει για να φύγει για να μπορείς να κλαις ουρλιάζοντας πως έφυγε και να θυμάσαι στα κρυφά πως ήρθε. Δεν κατηγορείς κανέναν τους. Εσύ τους καλούσες με την ελπίδα πως αν κατάφερνες να τους ακουμπήσεις, θα ‘μενες  χαραγμένος κάπου. Πως γέννησες τόση σχιζοφρένεια χωρίς ούτε ένα σπέρμα στεναχώριας; 
Ωραίος βούρκος! Ποιος σου τον χάρισε;