THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Πάει κάπως έτσι...

...σα να είσαι κάπου που δεν έχει ήχο, ή μάλλον θόρυβο, και δεν έχει ούτε ανθρώπους ούτε φύση, ούτε τίποτα που να μπορείς να δεις κι έτσι μαθαίνεις να βλέπεις το σκοτάδι.

...κι εκεί που προχωράς προσέχοντας κάθε λεπτομέρεια του αέρα, ξαφνικά δεν υπάρχουν ατέλειες πουθενά, τίποτα να σε ρίξει στο χώμα ούτε θόρυβοι να σε κάνουν να φανταστείς μια χρωματιστή δράση.

Αδράνια.

Το πάτωμα χάνεται για να χαθεί και η τελευταία αίσθηση τριβής.

Τίποτα δε σε φθείρει τώρα.
Μένεις να αιωρείσαι αναλλοίωτος.

Χαμογελάς στην ιδέα της τελειότητας σου μέσα σε κάτι τόσο άδειο.

Αποφασίζεις να το βαφτίσεις ‘εγώ’ και σωριάζεσαι ευτυχισμένος στο τίποτα που έγινες.